22 OCTOBER 2010, hari yg sgt kelam.
Aku dan keluarga kehilangan Abah yg tersayang.
...
...
...
Sebenarnya, aku tak mampu nak luahkan perasaan aku.
Sebab aku tak sekuat mana yang aku sangka. Aku selalu ingat aku kuat, aku tabah.
Tapi hari tu, hari yg aku rasa aku paling LEMAH.
Walau apapun, aku tetap bersyukur. Sekurang-kurangnya, aku ada pada hari tu. Aku di sisi arwah.
...
...
...
Ya Allah, Kau berikanlah kekuatan kepadaku.
Bukan aku tak redha dengan apa yang telah Engkau tetapkan.
Tapi hati ini terlalu sakit!
Apa yg dapat aku katakan, arwah pergi dengan tenang.
Aku memang tak mampu nak kata apa-apa. Bila aku bersuara, ada rintik hujan mengiringi. Hati akan jadi sangat sebak sampai rasa sesak dada.
Istighfar- aku ulang banyak2 kali sampai hati aku tenang. Berpuluh-puluh kali aku basuh muka konon nak hilangkan rasa sedih. Tapi sikit pun tak berganjak perasaan tu. Sungguh degil!
Emak, antara orang yang paling tabah aku pernah kenal. Pandai kawal perasaan. Mak cuma lap air mata, dah. Masa arwah diusung dalam van jenazah, emak diam tak berkutik. Sikit pun mak tak nangis!
Dalam keadaan macam ni, aku dah tak ingat apa, Yang aku ingat, pakcik aku berkain pelikat,balik dari solat jumaat, hempas basikal tepi pokok duku dan berlari masuk rumah. Bila dia nampak mak menangis, dia tersandar kat tepi dinding.Dia menahan sebak! Bila aku pejam mata dan celik lagi sekali, makcik aku dah terduduk depan pintu, tengah menangis, lap air mata dengan tudung warna krim. Bila aku blink lagi sekali, akak2 aku dah sibuk usung buku telefon. Dan aku, Aku hanya terpaku tak bersuara. Bila akak aku minta aku telefon sedara mara baru aku tersedar. Macam terasa rasa ada tangan yang menampar pipi. Astaghfirullah -
Tisu yang aku pegang dalam tangan habis lumat aku tenyeh kat pipi. Sumpah. Masa nak baca Yasin, aku macam tak jumpa baris kedua ketiga dan seterusnya. Lama sebelum aku sedar aku hanya mengulangi baris pertama sahaja! Masa tu, aku pun tak tau betul ke tak bacaan aku yang pasti aku nekad teruskan bacaan sampai habis.
Bila aku sms 'dia', dia terdiam. Masa tu rasa nak meraung-raung dalam tepon. Nak aja cakap, boleh tak u dtg sekarang, i nak pinjam bahu!!!
p/s: Al-fatihah









